ایرانیان در سخن گفتن صریح و در دوستی استوار و مهمان نواز و بخشنده بودند...چون دو نفر که از یک رتبه بودند به هم میرسیدند ، یکدیگر را میبوسیدند...و اگر به شخص بلندمرتبه تر از خود میرسیدند،پشت دوتا میکردند...چیز خوردن در کنار راه را بسیار بد میدانستند. در خوردن و نوشیدن سادگی فراوان داشته و به آب خالص تمایل داشتند....پاکیزگی را،پس از زندگی بزرگترین نعمت می دانستند ...
تاریخ تمدن،کتاب نخست،فصل سیزدهم
فیسبوک تاریخ در تصویر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر